Feiten
Talantiktaktol
Tot ons leedwezen moeten wij U mededelen dat de kampioensploeg van 1981 niet meer bestaat. Wegens onbetaalbaarheid. Zo ongeveer is de stemming aan het begin van het nieuwe seizoen. Met Sony als shirtsponsor was nog wel een dikke vis binnengehaald maar het Sony van (vader) Brandsteder had liever Ajax als reclamedrager gehad. Hoe dan ook, we praten wel over een miljoen gulden in drie jaar. Da’s toch geld... Een verstandshuwelijk derhalve. Nee, de stemming is een beetje gelaten. En dat nog wel met de KNVB-beker in handen... een mooie prijs, voor de derde keer in Alkmaar beland. Maar het leedwezen blijft. Alle sterren zijn weg, nou ja, bijna alle sterren. Hovenkamp is er nog, Tol,
Arntz, Van der Meer maar er is veel glans verloren. Hans Eijkenbroek, de massieve rechterhand van trainer Georg Kessler, heeft het heft in handen genomen. De clubtrouwe Theo Vonk is Eijkenbroeks assistent. En waarachtig, wat blijkt?... De kaars is nog lang niet gedoofd. Wie wint het Rimini-toernooi in Italië vóór AS Roma? Juist AZ’67. En wie wint het Amsterdam 707-toernooi? Juist, AZ’67, vóór Ajax, fc Köln en Tottenham Hotspur. Dat zijn goede voortekenen; zeker om ermee aan de Europa Cup II te beginnen. Het Ierse Limerick is de eerste tegenstander. Dat gaat goed. Uit wordt
het 1-1 en in De Hout wint AZ’67 met 1-0. In beide wedstrijden scoort Jos Jonker de AZ-goal. Dan komen er donkere wolken. De Europa Cup-loting brengt Internazionale op het pad van AZ’67. Dat is andere koek. Op 20 oktober 1982 is Roelf-Jan Tiktak in De Hout de maker van de enige goal. In Milaan gaat het evenwel goed mis. Pier Tol wordt na twee onbegrijpelijke gele kaarten door de Poolse scheidsrechter van het veld gestuurd en ook Hugo Hovenkamp krijgt zeer ongewild een negatieve hoofdrol. Hugo wil goed spelen want hij heeft begrepen dat AC Napoli interesse in hem heeft. Maar er staat een ‘nieuwe’ keeper in de goal, want Treijtel is in de aanloop geblesseerd geraakt en Hans de Koning debuteert zodoende op Europees niveau. Hugo demonstreert even zijn koelbloedigheid door een bal achterwaarts terug te koppen op De Koning. Maar ja, er stond nog een Inter-speler. Juary had aldus de bal voor het intikken. Internazionale
wint met 2-0 van het tienkoppige AZ’67. AC Napoli? Nooit meer wat van gehoord. Met nog meer leedwezen wordt ook afscheid genomen van het Nederlandse bekertoernooi. AZ’67 raakt in de tweede bekerronde met eredivisieclubs uitgeschakeld door Volendam. En dat nog wel in de Alkmaarse Hout. (2-3). Ook de competitie brengt weinig spektakel, ondanks het aantrekken van de Deense international Henrik Eigenbrød. Er wordt in totaal elf keer gewonnen en acht keer gelijk gespeeld. De doelcijfers zeggen veel over het vermogen in de verschillende linies: 49 vóór, 40 tegen. Dan breek je over 34 wedstrijden gerekend geen potten, zogezegd. AZ’67 eindigt als elfde op de ranglijst en de teruggehaalde Ricky Talan is de topscorer met 18 doelpunten. Er is wel een leuk woordspelletje bedacht met de voorhoedenamen: talantiktaktol, of in willekeurige andere volgorde. Hugo Hovenkamp speelt nog wel twee interlandwedstrijden.
Aan de bestuurstafel gaat het al niet veel beter. De Molenaars willen zich -onder druk van de recessie die Wastora treft- meer en meer terugtrekken. “Het is een bodemloze put”, zegt Rina, de weduwe van Cees. Wastora zit nog wel vast aan langdurige sponsorcontracten en beloften maar het is duidelijk dat ook anderen maar eens moeten bijspringen. Nou, daar zijn er niet zo veel van. En dan gaat de rituele dans altijd in de richting van de overheid... er is veel geld in het stadion gegaan, wat moet de stad Alkmaar met een peperduur stadion als daar geen spektakel meer wordt geboden of mensen niet meer komen kijken naar voetbal van lager allooi? Burgemeester Cees Roozemond heeft er dagwerk aan om te voorkomen dat sportief, organisatorisch en financieel AZ’67 afglijdt. Hij is wél de eerste burgemeester die een risicoduel (Ajax) verbiedt. Da’s een primeur en brengt hem veel publiciteit maar geen geld of steun. Nee, meneer Roozemond, ondanks al uw inspanningen groeien de bomen al lang niet meer tot in de hemel. Tot ons leedwezen. En dat van Cees.