Feiten
Fietsen
Iedereen lachend op de foto, behalve trainer Joop Brand, die de naar de KNVB gepromoveerde (maar in Alkmaar uitgewerkte) Cor van der Hart opvolgt. Sjieke actie. Brand kijkt niettemin zorgelijk, mét een denkrimpel. Dat mag best want
die lachende spelersgroep telt nog wel een paar jongens die best enige sturing nodig hebben. En opbouwtrainer Joop Brand weet als geen ander dat spelers kopen één ding is, maar er een hecht team van maken een ander ding. Er zijn door de wol geverfde jongens bijgekomen, met veel kattenkwaad. De zogeheten voetbalhumor ligt voor het oprapen met mannen als Flip Stapper, Joop Wildbret, Cees de Vries, Gerrit Vooys, om er maar een paar te noemen. De opmerkelijkste man op deze foto zit helemaal links... niet eens óp de bank maar ernaast. Het is Wolfgang Frank, een nieuw paradepaard in het transfercircus van Klaas en Cees Molenaar. Joop Brand wil naast Gerard Vredenburg nog een aanvaller hebben die goed kan koppen en dat kan Wolfgang Frank. Deze ‘koppende spits’ is niet meer dan 1.72 m. groot, maar kan geweldig
hoog springen. Daar kijkt iedereen van op, zeker verdedigers kijken daar van op. Volgens Frank zelf heeft dat te maken met het feit dat hij maar 66 kilo weegt en zo’n vlieggewicht gemakkelijk omhoog kan brengen. Aan teksten geen gebrek. Frank is niet de enige nieuweling in De Hout. Er staan geduchte namen in het transferlijstje: Joop Wildbret, Cees de
Vries, Rob Meister en later komen daar nog eens Rob Theuns en uit de jeugd Sem Wokke bij. Toch is het een enigszins flets seizoen. Ondanks alle aankopen en alle fanfares ‘flitst’ het voetbal nog steeds niet echt. Het doelsaldo aan het eind spreekt boekdelen: 37 voor, 39 tegen. Feyenoord bereikt het kampioenschap met de cijfers 96-28. Hoogtepunt van het fletse seizoen? Een fietstocht. Op 11 november 1973 is er wegens de oliecrisis een autoloze zondag. AZ moet naar Haarlem en alle supporters met een fiets en recht van lijf en leden gaan mee. Zestienhonderd fietsers richting Haarlem. En terug. Ook nog juichend want er is met 1-2 gewonnen. Maar ondanks al dat fietsen is AZ’67 goed op weg. De ploeg eindigt op de zevende plaats door tien overwinningen en dertien gelijke spelen. Kristen Nygaard is topscorer met... tien
goals. In de bekercompetitie wordt de kwartfinale bereikt maar dan gaat het mis, want er wordt tegen Ajax geloot. En dat is al eens eerder gebeurd; AZ won toen, maar Ajax kwam via een soort ‘wildcard’ weer in de beker terug en won tenslotte de finale. Dat zal nu toch niet weer gebeuren... AZ verkoopt op 13 maart 1974 in de Watergraafsmeer de huid zeer duur, maar trekt in de verlenging aan het kortste eind: 2-1. AZ’67 gaat letterlijk en figuurlijk de mist in. In eigen stadion is het kort tevoren nog wel feest geweest , zij het niet wegens voetbal, maar door het in gebruik nemen van de Victorietribune. De accommodatie moet de toeschouwers meer comfort bieden, vinden de Molenaars. Zij bouwen tribunes. Aan de lange zijde staan de supporters niet alleen hoog, maar ook droog. Zij zien Wolfgang Frank maar één seizoen hoog springen. Hij gaat naar Eintracht Braunschweig.