Feiten
Kapers...
Nee, hij staat er op de foto niet meer bij. Henk Tijm. Hij is weg. Naar Ajax. Het transfersysteem heeft zijn tol geëist. Even is de Alkmaarse rechtsback door de transfer ter grootte van 125.000 gulden de duurste voetballer van Nederland. Dat duurt natúúrlijk maar even want ook in 1961 lopen de prijzen van voetballers allengs op. Henk heeft een vervaarlijke reputatie. Coen Moulijn, ‘s lands lieveling al, krijgt geen millimeter ruimte van Henk en er zijn meer aanvallers die Henk Tijm wel kunnen schieten. Ajax kan zo’n stugge verdediger met die vlijmscherpe tackle wel gebruiken. Niemand kwam hem voorbij... buitenom niet en binnendoor niet. Alkmaar ‘54 laat hem node gaan maar ja, zaken zijn zaken. En de zaken gaan niet al te best. In de eerste divisies moet er gebuffeld worden, want er is versterkte degradatie. Er is één eredivisie (16 clubs), er komt één eerste divisie (16 clubs) en er worden twee tweede divisies ingericht, beide met 17 clubs. De KNVB vindt, denkt, dat door zo’n piramidale opbouw het spelpeil van het Nederlandse voetbal omhoog zal gaan. Misschien is dat wel zo, maar in Alkmaar zitten ze met de gebakken peren. Er worden hier en daar wel aardige resultaten geboekt zoals bij KFC waar een 2-0 achterstand uiteindelijk wordt omgebogen in een 2-4 overwinning, maar over het geheel genomen waart toch steeds het degradatiespook rond. Terwijl er toch niet slecht is ‘ingekocht’. Jan van Drecht is een uitstekende keeper, Gerard van der Veen heeft als back een reputatie te verliezen en Gerhard Siedl heeft zelfs zes keer in het Duitse elftal gespeeld. Maar het loopt niet lekker, ondanks een sierlijk middenveld met Wagemaker, Siem Tijm en de vinnige Hein Pitters. Vooraan is Lörincz de lieveling van het publiek. Hij is de topscorer. Maar desondanks... Het kwakkelt in de Hout.
En het wordt er allemaal niet beter op als ook in de bestuurlijke gelederen een heuse crisis uitbreekt. Alkmaar’54
heeft intern een vereniging en een naamloze vennootschap met aandeelhouders. De laatsten zorgen voor geld om spelers te kopen en salarissen te betalen, maar een aantal van hen wil in ruil toch ook wat in de melk te brokkelen hebben. De geldschieter(tje)s gaan zich achter de rug van het bestuur met voetballen bemoeien. Dat moet wel mis gaan. Het hoogtepunt van de crisis wordt bereikt als NV-directeur Gerrit Kaper in de kleedkamer trainer Piet de Wolf verzoekt hem alleen te laten met de spelersgroep. Kaper stelt de spelers voor hem te aanvaarden als dé (mentale) begeleider van het elftal en Bonnie Bult als veldtrainer te accepteren. Het is een solo-actie van de pretentieuze Kaper. De trainer, het verenigingsbestuur en een groot aantal aandeelhouders zijn volkomen verrast. Het verdere verloop is niet moeilijk te voorspellen: De actie loopt uit op jarenlange heibel in de Alkmaarse gelederen en kost als eerste Piet de Wolf de
kop. Welke trainer laat zoiets nou gebeuren? En bestuurlijk zijn de verhoudingen eveneens behoorlijk verziekt.
En met dat voetballen gaat het ook niet heel goed meer. Weliswaar brengt Nico Wagemaker het nog tot reserve van het Nederlands Elftal, maar zijn eigen ploeg kan daar het vege lijf niet mee redden. Alkmaar’54 behoort niet tot de zestien ploegen die de nieuwe eerste divisie gaan vormen. Het team van Bonnie Bult eindigt als twaalfde. Fortuna Vlaardingen wordt kampioen in de eerste divisie A. Feyenoord wordt landskampioen, maar Amsterdam is dé voetbalstad van Nederland met maar liefst vier clubs in de eredivisie: Ajax, Blauw Wit, de Volewijckers en DWS Amsterdam.