Feiten
Katze im Sack
Het beeld is somber. En niet alleen het beeld. Ook de situatie is niet rooskleurig. Vandaar alle bedrukte gezichten. Maar Alkmaar’54, eigenlijk heel het betaald voetbal, heeft moeite het hoofd boven water te houden. En dat nog wel in het jaar van het koperen jubileum van het profvoetbal in Nederland. De meeste clubs draaien op recette en dat blijkt een riskante basis. De toeschouwersaantallen zijn slecht, nog los van het spelpeil en de weersomstandigheden. Het kan gemakkelijk gebeuren dat spelers hun salaris niet krijgen uitbetaald. Zo ver is het in Alkmaar nog niet gekomen. De kar wordt getrokken door de nieuwe voorzitter Jan van der Ben. Hij is een optimistische man en succesvol in zaken. De bestuurlijke perikelen weet hij definitief tot bedaren te brengen. En waarachtig, Barry Hughes met zijn spelers heeft de gang er weer in. Bijvoorbeeld door Gerard Vredenburg -gewoon van USVU in Uitgeest- die geweldig blijkt te kunnen koppen. De club houdt daar jarenlang profijt van. En het Duitse element is weer eens versterkt. Van fc Köln zijn twee spelers overgenomen: middenvelder Herbert Bönnen en keeper Fritz Ewert. Bönnen ontwikkelt zich voorbeeldig, niet in de laatste plaats door zijn
geweldige schoten. Hij heeft een prachtige trap over zich en een goed spelinzicht. Daar beleven we nog veel plezier van. Met Ewert ligt het een tikkeltje anders. Zijn heup is niet meer goed en daardoor kan hij maar over één kant naar de grond. Dat is toch lastig voor een doelman. Het bestuur beklaagt zich bij Köln dat ze ‘n kat in de zak hebben verkocht maar daar doen ze of hun neus bloedt. ‘Wir haben es nicht gewusst”, klinkt het. Het geschil met Köln komt nog eenvoudiger te liggen als blijkt dat Ewert in Alkmaar niet medisch is gekeurd. Het resultaat: 40.000 (jaaahaaa 40.000!!!) D-Mark handgeld kwijt en geen keeper om bij voorbeeld een schuiver op z’n slechte kant te stoppen. Ook qua voetbal is het resultaat uiteindelijk teleurstellend. In de tweede competitiehelft gaat het beduidend minder goed. Er wordt o.m. met 0-5 van Volendam verloren; een wedstrijd die een van de beste blijkt van Dick (Sportje) Bond. Hij is in De Hout weergaloos en volkomen ongrijpbaar. Het is typerend. De ploeg van Hughes eindigt roemloos als twaalfde op de ranglijst. Op twee juni 1967 wordt nog vriendschappelijk tegen Volendam gespeeld. Het blijkt achteraf de laatste wedstrijd als Alkmaar’54 te zijn. En de laatste van Piet Buis. Maar het beeld is inderdaad somber.