Feiten
Balkon
Hans Kraaij had het liever niet. Hij moppert erover dat AZ’67 het prestigieuze Amsterdam 702 –toernooi wint, vóór Ajax, Liverpool en... Barcelona. Hij is bang voor een overwinnaarsroes die ten koste gaat van de concentratie op de competitie. Onderschatting ligt op de loer. Barcelona is met 4-0 aan de kant gezet, Ajax met 3-0... we zullen de andere varkentjes ook wel even wassen. Nou heeft-ie daar wel de ploeg voor. Als ze éven gas geven wandelen ze over iedereen heen. Nygaard
en Jan Peters, die vanaf NEC toch maar voor AZ’67 koos en bij voorbeeld niet voor Ajax, die twee strooien met kansen en Willem van Hanegem sloft ook zijn partij nog stevig mee. Kist legt er tegen fc Amsterdam vier in, Nygaard drie, op weg naar de monsterzege van 2-9. Nee, Kraaij is nodeloos ongerust geweest. En AZ’67 krijgt nog licht ook, want anders
kun je geen Europees voetbal spelen. “Ik heb nog nooit zo gauw zeveneneenhalve ton verdiend,” mompelt Kraaij als in het Alkmaarse stadhuis de gemeenteraad ja zegt tegen de aanleg van de lichtinstallatie. Want wat als de raad nee had gezegd...??? Tegen het Luxemburgse Red Boys, de kabouterclub uit Differdingen, gaat het licht op. Het is een eitje, maar dan komt Barcelona, mét Neeskens en mét Cruijff. Het stadion -met noodtribunes- barst uit zijn voegen. Het wordt 1-1 en veertien dagen later in Barcelona wéér. Na de verlenging draait het uit op strafschoppen. Nygaard mist de beslissende... hij huilt hete tranen, maar de cupdroom is uit. Inmiddels heeft Kraaij het trainerschap moeten opgeven. Knieën en heup...
De zachtaardige Jan Notermans met wie Kraaij nog in het Nederlands Elftal heeft gespeeld, wordt de veldtrainer, Kraaij directeur. Het loopt niet lekker, ook tussen die twee niet want Kraaij blijft voetbaldier en Notermans te aardig. Hij moet ook nog eens opboksen tegen een zeer zelfbewuste spelersgroep met ‘grote’ karakters. Jan gaat terug naar Limburg, Kraaij
staat weer op het veld maar redt het fysiek niet. Bovendien is hij nauwelijks opgewassen tegen de spanningen van een wedstrijd. AZ’67 krijgt een ‘nieuwe’ trainer... Cor van der Hart. Hem is een pilletje ingenaaid, zo zeggen de Molenaars, waardoor hij niet meer van drank houdt. Of het eerste waar is, weet niemand, dat het tweede niet waar is weet iedereen.
Cor lust er nog steeds wel pap van. Zijn gezag over de spelersgroep is te verwaarlozen. Ook hij maakt het seizoen niet vol. Op 20 april 1978 wordt Van der Hart ontslagen. In dezelfde periode verliest AZ’67 een hartstochtelijk voetballiefhebber. Gerrit Hartland sterft op 58-jarige leeftijd. Hij is vrijwel vanaf het begin van het betaald voetbal in
velerlei hoedanigheden erbij betrokken geweest, laatstelijk als directeur van AZ’67. Hij trad af omdat hij vond dat de spelerssalarissen onevenredig hoog werden. Er heeft zich dan ook al een opmerkelijke transfer voltrokken met spelers als ruilmiddel. Volendam wil uit de put van de eerste divisie en vraagt AZ’67 om steun. Volendam krijgt hulp doordat Sem Wokke en Ruud Suurendonk gratis naar de Dijk verhuizen, later ook Hans Mol. Maarrrr... niks voor niks natuurlijk. AZ heeft zodoende recht verkregen op een speler naar keuze uit de Volendam-stal. Dat wordt Kees (Pier) Tol. Nou ja zeg, dat is natuurlijk niet de bedoeling, zei Volendam, want dan bouwen wij niks op. Maar de deal was vastgelegd in een geheime overeenkomst tussen AZ’67 en Volendam door... Joop Brand en geldschieter Jan van der Linden. De rapen zijn gaar
maar er helpt geen lieve moeder aan. Tol gaat naar Alkmaar. En graag. Maar de AZ-machine valt ondanks alle rumoer niet stil en wordt (wéér) derde achter PSV en Ajax. In de beker komt de ploeg ver. De finale tegen Ajax wordt met 0-1
gewonnen door een doelpunt van Henk van Rijnsoever. Eindelijk een prijs. Eindelijk op het balkon van Wastora, eindelijk op het bordes van het stadhuis in Alkmaar.